Τα προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος είναι ένα χρόνιο πρόβλημα μείζονος σημασίας για το 80 με 90% των παιδιών που πάσχουν από νευροκινητικές αναπηρίες και διάφορες νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Μεταξύ των προβλημάτων αυτών η δυσκοιλιότητα κατέχει μια σημαντική θέση και επηρεάζει τη ποιότητα ζωής του παιδιού και της οικογένειας. Επιπλέον, μαζί με τις διαταραχές σίτισης και κατάποσης καθώς και τη γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση,που συχνά συνοδεύουν τα νευροκινητικά και νευροαναπτυξιακά προβλήματα, συμβάλει στην κακή σίτιση και θρέψη των πασχόντων. Γενικώς, οι ασθενείς με νευρολογικά προβλήματα παρουσιάζουν διαταραχές της λειτουργίας του εντέρου εξαιτίας απώλειας του αισθητικού ή/και του κινητικού ελέγχου.

Η Εγκεφαλική Παράλυση αποτελεί τη συχνότερη κινητική αναπηρία της παιδικής ηλικίας και συνοδεύεται από δυσκοιλιότητα σε ποσοστό που κυμαίνεται από 26-74%. Οφείλεται σε διαταραχή της νευρομυϊκής λειτουργίας του εντέρου αλλά είναι σαφές ότι συμμετέχουν και άλλοι παράγοντες που συνήθως συνοδεύουν τη κινητική διαταραχή όπως, σκελετικές ανωμαλίες, παθολογικές ακούσιες κινήσεις και ακούσιες μυϊκές συσπάσεις, χρήση αντιεπιληπτικών, χαμηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας και δίαιτα χαμηλή σε ίνες. Τόσο η εγκεφαλική παράλυση όσο και άλλες διαταραχές του ανώτερου κινητικού νευρώνα (π.χ. μετά από Τραυματική Εγκεφαλική Βλάβη, Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο κ.ά.) χαρακτηρίζονται από αυξημένη διατασιμότητα  του ορθού και του σιγμοειδούς όπως επίσης και αυξημένο τόνο του σφικτήρα του πρωκτού με αποτέλεσμα να ευνοείται η κατακράτηση κοπράνων και η δυσκοιλιότητα. Καθώς στις βλάβες αυτές διατηρείται η νεύρωση μεταξύ νωτιαίου μυελού και παχέος εντέρου η αντανακλαστική συνέργεια και η προώθηση των κοπράνων παραμένουν ακέραιες.

Νευρογενής διαταραχή  του εντέρου ανευρίσκεται επίσης με αυξημένη συχνότητα σε ασθενείς με προβλήματα που εντοπίζονται στο νωτιαίο μυελό όπως, ο δυσραφισμός του νωτιαίου μυελού, η συριγγομυελία, η καθήλωση του τελικού νηματίου, η τραυματική βλάβη του νωτιαίου μυελού και άλλα.
Όταν οι βλάβες αφορούν το κατώτερο κινητικό νευρώνα το έντερο δεν έχει αντανακλαστικά, χάνει την ικανότητα για περίσταλση με αποτέλεσμα βραδύτερη προώθηση των κοπράνων, μειωμένη διατασιμότητα του ορθού και χαλαρό τόνο του πρωκτού.
Το αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι να υπάρχει τόσο δυσκοιλιότητα όσο και ακράτεια κοπράνων, δηλαδή μια σύνθετη διαταραχή η οποία συνοδεύεται συχνά από σοβαρές ιατρικές επιπλοκές και από προβλήματα στην καθημερινότητα και στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Ο δυσραφισμός του νωτιαίου μυελού αποτελεί την πιο συχνή διαταραχή της διάπλασης του νευρικού σωλήνα και περιλαμβάνει διαφορετικού τύπου και σοβαρότητας προβλήματα αναλόγως με το αν η βλάβη είναι ανοικτή ή κλειστή (μυελόσχιση, μυελομηνιγγοκήλη, μηνιγγοκήλη, λιπομηνιγγοκήλη κλπ).
Οι κλειστές βλάβες μπορεί να έχουν ήπιες εκδηλώσεις αλλά οι ανοικτές έχουν διάφορες σοβαρές εκδηλώσεις που αφορούν την κινητικότητα των κάτω άκρων όπως επίσης και ορθοκυστικά προβλήματα.
Στον πληθυσμό αυτό διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου (δυσκοιλιότητα, ακράτεια κοπράνων ή και τα δυο) παρατηρείται περίπου στο 40 με 70% των ασθενών.

Οι ασθενείς αυτοί που πάσχουν από διάφορους βαθμούς δυσκοιλιότητας, διάρροιας ή ακράτειας κοπράνων, πρέπει να ενταχθούν στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ (BOWEL MANAGEMENT PROGRAM) για να αποκτήσουν καλύτερο έλεγχο του εντέρου. Ο συνδυασμός διατροφικής υποστήριξης, φαρμακευτικής θεραπείας, υποκλυσμών, φυσικοθεραπείας, ψυχολογικής υποστήριξης, εκμάθηση τεχνικών κένωσης του εντέρου, ή και άλλων μεθόδων έχει σαν αποτέλεσμα ανάλογα με την περίπτωση, την βελτίωση ή αποκατάσταση των διαταραχών των κενώσεων.